അമ്മയുടെ പാവനഗര്‍ഭപാത്രത്തില്‍ നിന്നാദ്യമായ്,
ഭൂമിയാമമ്മയുടെ മാറിലേക്ക്‌ നിപതിച്ചപ്പോള്‍,
അത്രനാള്‍ മൂടിവെച്ചൊരെന്‍ ഇളം കണ്ണുകള്‍
കണ്ടതോ, ചുടുചോരതന്‍ കടുംചുവപ്പായിരുന്നു.....
മാതൃസ്പന്ദനം മാത്രമറിഞ്ഞോരെന്‍ കാതുകള്‍,
കേട്ടതമ്മയുടെ നേര്‍ത്ത നിശ്വാസമായിരുന്നു...
കൈകാല്‍ വളര്‍ന്നൊരു നാളുകള്‍ കണ്ടത് ,
വാനിലുയരുന്ന മുഷ്ടികളും,
ചുറ്റിലും കാതുകള്‍ കൂര്‍പ്പിച്ചു കേട്ടത്,
ചോര തിളയ്ക്കുന്ന മാറ്റൊലികള്‍...
ചോപ്പിനെ പ്രേമിച്ച്, കൈയ്യിലന്നേന്തിയത്
ചുവന്നുജ്വലിക്കുന്ന സ്വപ്നങ്ങളായിരുന്നു...
ദീര്‍ഘമാം യാത്രയ്ക്കിടെ, എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളുടെ
നിറം മങ്ങിയത് ഇന്നു ഞാനറിഞ്ഞു...
ഹതാശനായ്‌ തിരിഞ്ഞുനോക്കിയപ്പോള്‍ കണ്ടത്,
വെയിലേറ്റുവാടിയ രക്തപുഷ്പങ്ങള്‍!!!!
എങ്കിലുമെന്‍ മനസ്സ് ആക്രോശിക്കുന്നു,
നിന്റെ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ ചുവന്നു തന്നെ പുലരും,
നിന്റെ കാലടികള്‍ പുതുയൌവനം തുടരും..
നിന്റെ ചേതന ഉയിര്ത്തെഴുന്നെല്‍ക്കും !!!!!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment